Hai dúas situacións nas que os Consellos Sociais das universidades debemos estar presentes. Presentes e atentos. Cos estudantes que chegan á universidade, e cos estudantes que terminan a súa formación na universidade. En ambos os casos tentamos intervir como facilitadores do seu seguinte paso, como acompañantes activos ou como factores de acomodación á súa nova situación.
E nesa militancia puxemos en marcha varias iniciativas e avanzamos por varios camiños. Sós, ou da man, como é este caso, da vicerreitora Natalia Caparrini e do seu permanente e entusiasta predisposición a sumarlle valor á UVigo.
Así que confeso que me satisfai enormemente poder participar neste acto. Agradezo a invitación a poder ser testemuña da estrea desta iniciativa, que congrega unha suma infinita de posibilidades, afectos e complicidades entre ámbitos educativos con afáns compartidos.
Entendo que non é casual que para a primeira exposición elixiuse este magnífico instituto, ao que o equipo que forman María Rocío Sio, Isabel López e Mª Luisa Soidade López, entre outros, conduciron nun centro dinámico, creativo, solidario e aberto.
Alégrame que a universidade saia do Campus para chegar a San Tomé de Freixeiro. Son dúas ancoraxes que garanten e nos aprenden como a educación e a formación son quen de se entenderse, compartir e sumar.
Para os tempos que corren, o mellor exemplo posible, e que lles agradezo.
Vigo, 21 de maio de 2021.
Ernesto Pedrosa